De Illusie van het 'Ware Zelf' - Een Non-Duale Perspectief

Er wordt vaak gesproken over het vinden van je 'ware zelf', je 'essentie', of je 'ware natuur'. Alsof er ergens diep vanbinnen een verborgen kern zou zijn die ontdekt moet worden. Maar laten we eens goed kijken naar deze ideeën. Wat als al deze concepten - 'waar zelf', 'essentie', 'ware natuur' - net zo illusoir zijn als het idee van een 'ego' of 'persoonlijkheid'?

Het zoeken naar een 'waar zelf' impliceert dat er een 'onwaar zelf' is. Maar is er überhaupt een 'zelf'? Kijk eens goed. Kun je iets vinden dat constant en onveranderlijk is, iets dat je kunt aanwijzen als 'jouw essentie'? Of is er alleen een constante stroom van ervaringen, gedachten, gevoelens, zonder een centrale 'jij' die ze ervaart?

Het idee van een 'ware natuur' suggereert dat er een kern is die ontdekt of bereikt moet worden. Maar is er werkelijk iets te bereiken? Is er een 'jij' die iets kan bereiken? Of is dit alles al precies zoals het is, compleet en perfect in zijn schijnbare imperfectie?

Alle spirituele zoektochten, alle pogingen om het 'ware zelf' te vinden, zijn gebaseerd op de aanname dat er iets te vinden vált. Maar wat als deze aanname zelf de illusie is? Wat als er helemaal niets te vinden is, omdat er nooit iets verloren is gegaan?

Het zoeken naar een 'essentie' versterkt alleen maar het idee van afgescheidenheid. Het creëert een dualiteit tussen 'waar' en 'onwaar', tussen 'essentie' en 'oppervlakte'. Maar in de absolute realiteit is er geen dualiteit. Er is alleen dit, precies zoals het is.

Elk idee van een 'waar zelf' of 'ware natuur' is uiteindelijk een concept, een gedachte. En gedachten zijn voorbijgaande verschijnselen in bewustzijn. Ze komen en gaan. Waar is je 'ware natuur' als je niet aan het denken bent? Waar is je 'essentie' in diepe, droomloze slaap?

Er is geen 'waar zelf' te vinden, omdat er geen 'onwaar zelf' is om mee te beginnen. Er is alleen dit. Precies zoals het is. Zonder verhaal, zonder betekenis, zonder doel. Compleet in zichzelf.

Het loslaten van het zoeken naar een 'waar zelf' of 'essentie' is niet een vorm van nihilisme of wanhoop. Het is juist de ultieme bevrijding. Het is het inzien dat er nooit iets ontbrak, dat er nooit iets te bereiken viel.

In deze erkenning valt alle zoeken weg. Alle strijd om 'beter' of 'authentieker' te worden lost op. Wat overblijft is een onbeschrijflijke openheid, een grenzeloze vrijheid die niet van 'jou' is, maar die 'jou' is.

Dit is geen staat die bereikt moet worden. Het is wat al is, altijd al geweest is, onder al het zoeken en streven. Het is dit, precies zoals het nu is. Zonder 'jou' die het ervaart, zonder 'ware zelf' dat gevonden moet worden. Alleen dit, in al zijn volheid en leegte.

In de volgende blogpost bespreken we de communicatie van deze benadering in de praktijk.